Tymczasowe aresztowanie

Tymczasowe aresztowanie – jest najpoważniejszym i najbardziej dotkliwym ze wszystkich środków zapobiegawczych. Jego zastosowanie może nastąpić wyłącznie na mocy postanowienia sądu (także w postępowaniu przygotowawczym), na które służy zażalenie. We wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania należy wskazać okoliczności i dowody przemawiające za tym, że podejrzany popełnił przestępstwo, za istnieniem zagrożeń dla prawidłowego toku postępowania (w razie niezastosowania wobec niego aresztu). Nie stosuje się tymczasowego aresztowania jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy. Sąd może także zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie w razie złożenia w określonym terminie poręczenia majątkowego. Nie stosuje się tymczasowego aresztowania m.in. gdy powodowałoby to poważne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia podejrzanego lub pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla niego lub dla jego najbliższej rodziny. Nie stosuje się też tego środka, jeżeli na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że zostanie orzeczona kara pozbawienia wolności w zawieszeniu lub kara łagodniejsza, ani też gdy dane przestępstwo jest zagrożone karą nie wyższą od dwóch lat pozbawienia wolności (chyba, że oskarżony ukrywa się lub utrudnia postępowanie). Co do zasady tymczasowe aresztowanie nie powinno trwać dłużej niż 3 miesiące, jednakże może być ono przedłużane przez sąd o kolejne okresy (zasadą jest, że łączny okres stosowania tego środka do chwili wydania wyroku sądu pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat).

[stan prawny: lipiec 2015 roku]